De zoektocht naar mijn rode draad: 4 lessen
‘Er mist iets. Ik heb veel verschillende opdrachtgevers en de opdrachten lopen vlotjes binnen. Eigenlijk heb ik geen reden om te klagen. Maar al die zaken lijken los van mekaar te staan. Het zijn afzonderlijke klussen en ik hol van de ene naar de andere. Ik heb niet het gevoel dat ik er iets mee bereik of dat ik er iets mee opbouw.’
Dat zijn de exacte woorden waarmee ik een dik jaar geleden aanklopte bij de onnavolgbare Silvia Derom van Creatieve Generalist. Het was meteen het begin van een coachingtraject waarbij we op zoek gingen naar ‘mijn rode draad’. Want die was ik al even kwijt. Ja, ik schrijf al 16 jaar lang over de geld, economie en financiën. Maar dat voelde eerder als de zandbak waarin ik speelde, met mijn tenen in het losse witte zand. Een rode draad is dat niet.
Dat eerste gesprek met Silvia was een keerpunt in mijn freelance-bestaan. Het was de eerste keer dat ik me liet coachen (had ik veel sneller moeten doen); de eerste keer ook dat ik mezelf en wat ik deed in vraag stelde (zou ik altijd moeten doen). Wat volgde waren enkele maanden met heel veel kleine experimentjes en ook een confrontatie met mezelf. Als ik nu terugkijk op het traject dat ik het voorbije jaar heb afgelegd, dan trek ik daar voor mezelf enkele waardevolle lessen uit.
1/ Een missie toont de richting
Aan het begin van mijn coachingtraject was ik ervan overtuigd dat ik op het einde van het traject alles voor mekaar zou hebben. Alsof alles dan rond zou zijn. Maar dat is toch even anders gelopen. Die rode draad heb ik gevonden, dat wel. Ik besef nu dat ik word gedreven door de drang om persoonlijke verhalen te vertellen en dat de financiële sector bij uitstek nog heel veel kansen onbenut laat om kille cijfers te verrijken met persoonlijkheid.
“De voorbije maanden heb ik ervaren hoe groot de kracht is van een duidelijke missie als richtingaanwijzer.”
Dat ik nu een rode draad heb, betekent nog niet dat ik mezelf en mijn business helemaal heb heruitgevonden. Zo werkt het niet. Of toch niet voor mij. Maar de voorbije maanden heb ik wel ervaren hoe groot de kracht is van een duidelijke missie als richtingaanwijzer. Meermaals al heb ik nieuwe opdrachten afgewezen – ook grote projecten – omdat ik voelde dat het inhoudelijk mijlenver stond van de richting die ik uit wilde. En daar heb ik nog geen boterham minder om moeten eten.
2/ Durf je netwerk aan te spreken
Als freelancer was ik het zo gewend geraakt om alles op mezelf te doen, dat ik er niet meer aan dacht om andere mensen te betrekken in mijn zoektocht naar een nieuwe richting. Zoals altijd verwachtte ik er om er helemaal alleen wel uit te komen. Silvia stimuleerde me daarentegen om uit mijn eigen cocon te stappen.
Ik klopte aan bij vrienden en bij mensen waarmee ik een goede professionele klik heb. Ik legde hen mijn twijfels voor en de vragen waarmee ik zat. Nooit eerder stelde ik me zo kwetsbaar op tegenover zoveel mensen. Maar wat ik ervoor terugkreeg, was niet te evenaren. Door die gesprekken aan te gaan leerde ik niet alleen heel veel over mezelf, het is was ook de directe aanleiding voor een nieuwe grote en vooral fijne opdracht die me maandenlang heeft bezig gehouden.
3/ Kleine stapjes boeken de grootste vooruitgang
Ik heb lange tijd gedacht dat ik alle antwoorden klaar moest hebben vooraleer verder kon. Ik dacht dat ik een volledig nieuwe start moest nemen en een nieuwe business van a tot z moest uitdenken. Dat heeft me een tijdje verlamd. Nu besef ik dat ik niet bezig ben met een nieuwe start en dat ik mezelf al helemaal niet moet heruitvinden. ik moet gewoon kleine stapjes nemen die me die me telkens een beetje dichter brengen bij de richting die ik voor mezelf heb uitgetekend. Regelmatig bijdragen delen op LinkedIn, een nieuwe website laten bouwen, bloggen over mijn missie, mijn netwerk veel meer als klankbord gebruiken,… Het zijn allemaal kleine dingetjes die telkens opnieuw iets nieuws voortbrengen.
“Ik heb lange tijd gedacht dat ik alle antwoorden klaar moest hebben vooraleer verder kon.”
4/ Experimenteer
De voorbije maanden heb ik veel nieuwe zaken voor de eerste keer gedaan. Voor testament.be herschreef en coördineerde ik de jaarlijkste testamentgids. Ik bedacht en gaf een reeks van workshops over journalistiek schrijven. Ik schreef een coververhaal voor Knack. En ik werk aan een eigen podcastreeks. Die kansen kreeg ik niet alleen omdat ik mezelf openstelde voor nieuwe dingen, maar ook omdat ik me nu veel bewuster laat leiden door mijn eigen rode draad. Ik wens iedereen een rode draad toe.